Dwie wybitne postaci - Angelo Scola i Giovanni Reale - dyskutują w formie platońskiego dialogu o sensie życia w postmodernistycznej rzeczywistości. Czyniąc punktem odniesienia nauczanie Jana Pawła II, podejmują takie tematy, jak ateizm, nihilizm, relatywizm, wolność (i samowola), demokracja, wielokuturowość, pojęcie osoby (przeciwstawione pojęciu indywiduum), cierpienie i śmierć, miłość i piękno. Wreszcie zastanawiają się, jaką odpowiedzią na wyzwania współczesności mogą być wiara, orędzie chrześcijańskie i nauka Kościoła. Zmagają się zatem z niełatwymi zagadnieniami. I choć próżno tu szukać łatwego optymizmu, z łatwością odnajduje się otwarcie na przesłanie nadziei i wiarę w przyszłość.